O książce: 2015 / „...Mama jednak wieczorem, gdy Vadim opowiedział jej o zbliżającym się wyjeździe, była pod ogromnym wrażeniem: „ Och, Wadyusza, jak dobrze” – napiszę ci listę rzeczy do kupienia… „Mamo” – przerwał protekcjonalnie Vadim. - No cóż, co tak naprawdę robisz? Minęło już dużo czasu od czasów sowieckich i wszystko można u nas kupić, jednak Matka nie mogła się przekonać, wciąż pamiętała te czasy, gdy z powodu braku trzeba było jechać do Moskwy i „dorobić” tam przez przyjaciół. Anna Fedorovna zawsze mi pomagała” – wspominała moja mama w sennym nastroju. „Była wtedy dyrektorką sklepu spożywczego, więc na mój wyjazd zbierała fińskie kiełbaski i odkładała kilka słoików kawioru”. „Kim jest ta Anna Fedorovna?” – Wadim zmarszczył czoło. - A-a-a, czy to ta kobieta, dalsza krewna, z którą wtedy spaliśmy na łóżku - Pamiętasz, prawda? - mama była szczęśliwa…»